Dætur Fora voru þrjár í húsunum, Þruma fædd 2003, Sól og Nótt, fæddar 2004. Voru þær allar frjósamar, ætíð tví- eða þrílembdar.
Fori var falleg kind og glæsilega á velli, svartbílduhosóttur og vel hyrndur.
Góð forysta var í Fora og yfirleitt var hann dreginn með lömbunum á réttinni og látinn fara fyrir hópnum þegar hann var rekinn niður til bæja að loknum réttum, um þriggja kílómetra leið. Það gekk eins og í sögu, hann leiddi hópinn, var hæfilega langt á undan og beið ef lömbin drógust eitthvað afturúr. Var að þessu leiti móðurbetrungur því hún og Mófora frænka hennar voru yfirleitt í kappi um að verða sem fyrstar heim og skeyttu lítt um hvar hinir hjassarnir voru. Fori var svo hafður með lömbunum út sláturtíðina, þekkti allar girðingar og rataði að sjálfsögðu í öll hlið og dyr og var að miklu gagni í fjárraginu. Því þó lömbin séu á þessum stykkjum hvert einasta haust virðast þau aldrei læra að rata almennilega.
Með aldrinum gerðist Fori frekar forn í skapi, þó svo hann væri alltaf jafn þúfugæfur við eigandann, barði hrútaspilið sundur og saman svo heyrðist vel heim í bæ. Gæti hafa haft áhrif að hann þurfti yfirleitt að vera nokkuð skírlífur yfir fengitíðina, meðan allir hinir hrútarnir léku lausum hala í stórum hópi ægifagurra áa. Fór svo að lokum að hann var lítt hafandi í húsum og galt fyrir skapvonskuna með lífi sínu. Er hans þó sárt saknað.
Fori var falleg kind og glæsilega á velli, svartbílduhosóttur og vel hyrndur.
Góð forysta var í Fora og yfirleitt var hann dreginn með lömbunum á réttinni og látinn fara fyrir hópnum þegar hann var rekinn niður til bæja að loknum réttum, um þriggja kílómetra leið. Það gekk eins og í sögu, hann leiddi hópinn, var hæfilega langt á undan og beið ef lömbin drógust eitthvað afturúr. Var að þessu leiti móðurbetrungur því hún og Mófora frænka hennar voru yfirleitt í kappi um að verða sem fyrstar heim og skeyttu lítt um hvar hinir hjassarnir voru. Fori var svo hafður með lömbunum út sláturtíðina, þekkti allar girðingar og rataði að sjálfsögðu í öll hlið og dyr og var að miklu gagni í fjárraginu. Því þó lömbin séu á þessum stykkjum hvert einasta haust virðast þau aldrei læra að rata almennilega.
Með aldrinum gerðist Fori frekar forn í skapi, þó svo hann væri alltaf jafn þúfugæfur við eigandann, barði hrútaspilið sundur og saman svo heyrðist vel heim í bæ. Gæti hafa haft áhrif að hann þurfti yfirleitt að vera nokkuð skírlífur yfir fengitíðina, meðan allir hinir hrútarnir léku lausum hala í stórum hópi ægifagurra áa. Fór svo að lokum að hann var lítt hafandi í húsum og galt fyrir skapvonskuna með lífi sínu. Er hans þó sárt saknað.